Rozdział 4

No i dziś drugi wpis. Spodziewaliście się tego? Pewnie nie ale to tylko czwarty rozdział. miłego czytania. Mam nadzieję, że nie obrazicie się na mnie o to co zrobię w następnym rozdziale.

Gdy budzik zadzwonił długo już nie spałam. W nocy obudziłam się z przeczuciem, że ktoś tu był. Naprawdę blisko. Wyłączyłam budzik. Alan ziewnął.

-Miałem dziwny sen.- powiedział a ja znieruchomiałam.

-Co ci się śniło?- spytałam siląc się na swobodny ton.

-Że jakiś demon głaskał cię po twarzy i coś szeptał. Nie mogłem tego zrozumieć.

-To tylko sen.- powiedziałam sama w to nie wierząc.

-Naprawdę?

-Tak. Połóż się, ty możesz sobie pospać.

Alan położył głowę na poduszce i zamknął oczy. Szybko ubrałam się i wyszłam. Chciałam iść dalej ale sukcesywnie zatrzymały mnie listy leżące parę kroków od mojego „domu”. Podniosłam je powoli. Jeden był zaadresowany do mnie drugi do Alana. Znaczy były napisane tylko imiona i nazwiska. List do Alana położyłam koło budzika i ponownie wychodząc obejrzałam ten do mnie. Na kopercie widniał odręczny napis:  Hotel Pandora i Juliet Scar z drugiej. Otworzyłam list i zaczęłam czytać.

2009-09-03

Droga Panno Juliet

Mamy zaszczyt zaproponować Pani pracę w naszym skromnym przybytku. Wierzymy iż dostała Pani nasze poprzednie listy lecz nie miała Pani okazji na nie odpisać. Wiemy że jest Pani wyjątkowa i idealnie nadaje się do pracy w naszej posiadłości. Jeśli zgadza się Pani, proszę zadzwonić pod numer podany niżej.

Z poważaniem

Pracownicy Pandory

Zupełnie na dole widniał rząd cyfer. List był dziwny. Chyba się pomylili. Wcześniej nie dostałam żadnego listu. W sumie listy od cioci też do mnie nie docierały. Westchnęłam i włożyłam list do toby. Kiedy indziej się tym zajmę, teraz czas do pracy. Gdy dotarłam na miejsce byłam dwie minuty spóźniona. Weszłam do sklepu.

-Och, już jesteś.

-Przepraszam za spóźnienie pani Carr.- powiedziałam ze skruchą.

-Nic nie szkodzi.- powiedziała z uśmiechem.- Chodź, pokarzę ci co i jak.

Po krótkim instruktarzu jak obsługiwać kasę fiskalną i jak mniej więcej układać bukiety. Po jakiś pięciu minutach wszedł jakiś człowiek. Pani Carr kucała przy kwiatach obok drzwi.

-Dzień dobry.

-Witam.- powiedział mężczyzna.- Przesyłka dla panny Juliet Scar.

Byłam zdziwiona.

-To ja.- odparłam.

Podszedł. Podał mi różę.

-Proszę pokwitować.- powiedział.

Pokwitowałam, no cóż innego miałam zrobić. Przy róży była karteczka.

Gratulujemy nowej pracy, Panno Juliet.

Pracownicy Pandory

Doznałam szoku. Skąd oni wiedzą?

-Od kogo to?- spytała podekscytowana kobieta.

Spuściłam wzrok i podałam jej liścik. Przeczytała go i spojrzała na mnie zaskoczona.

-Nie wiem skąd wiedzą.

-Może zapomniałaś, że im mówiłaś.- powiedziała kobieta.

-Może.- jednak nie byłam do końca przekonana.

Po pracy wróciłam do „domu”. Tam zastałam Alana, który chodził nerwowo w kółko.

-Co się stało?- spytałam zaskoczona.

Chłopiec spojrzał na mnie i pobiegł w moją stronę mocno mnie przytulając.

-Hej, hej. Wszystko w porządku. Co się stało?

Klękłam przy chłopcu a ten znowu się przytulił.

-Ktoś tu był.- szepnął ledwie słyszalnie.

-Rozumiem. Chodź, wrócimy wieczorem.

Wstałam i chwyciłam jego dłoń. Odwróciłam się do wylotu jaskini i zamarłam.